Quran - Grammar - Units 1 to 6

این نکات قواعدی که برای هر درس نوشته شده است رو که در ادامه میاد :) بهتره هر کدوم رو با یه مثال توضیح بدم برا خودم.   منابعم برای قرآن = فلش کارتام و این اسلایدای قواعدی

درس اول

بعضی اوقات کلمه هایی (فعلا یا صفتا) که تو یه عبارت جمع باشن، تو فارسی و ترجمه شون مفرد معنیشون می کنیم. برعکس قانون بالا، ممکنه یه کلمه ای داشته باشیم که هم معنی مفرد بده هم معنی جمع. تو جمله با توجه به اینکه کلمه بعدش چیه، اون جوری معنیش می کنیم. بعضی جا ها برای اینکه ترجمه قشنگ تر باشه، تو عبارت ألَّذینَ هُم، هُم معنی نمیشه. بعضی جاها که کلممون فعل نیست (مثلن صفته) باید فعل معنیش کنیم. وقتی یه عددی با مِن میاد، معنی نمیشه. کلن معنیای مِن = از - بعضی از - برای تأکید

درس دوم

حرف لِ معنی برای میده ولی وقتی قبل فعلا میاد باعث تغییر کلی معنی فعل میشه. همین طورم که اگه قبل  ضمیرای متصل بیاد میشه لَ. وقتی قبل از فعلای مضارع باشه، تا معنی میده. و فعل هم ب + ... معنی میشه.  و حرف آخرم ـَ می شه. (به جز توی فعلای جمع، که آخرشون -ونَ داره، نَ ورداشته می شه یه ا میاد به جاش.)

درس سوم

بعضی وقتا فعلمون مفرد میاد ولی با توجه به بقیه اجزای جمله جمع معنی میشه. وقتی بعد از إن تو یه جمله ای إلّا بیاد، نه یا نیست معنیش می کنیم.

درس چهارم

أن که به یه فعلی اضافه می شه، حرف آخرمون ـَ می شه و (ب) + فعل مضارعمون معنی میشه. کل داستانش شبیه لِ می شه عملن.

درس پنجم

هیچی:)

درس ششم

کلمه های نَفس و أنفُس موقع وصل شدن به ضمائر متصل با ـَ این کارو می کنن. (به جز نَفسی) نَفسَ + ه => نَفسَه و أن معنی اخباری نمیده!!! مَن و ما و أم هم معنی التزامی می دن!!!