Close
Scienco pri la astroj k la kosmaj fenomenoj.
Specialisto pri astronomio.
Tutaĵo de ĉio, kio ekzistas.
1 Ebeno de la tera orbito ĉirkaŭ Suno.
2 Surĉiela vojo de Suno dum la jaro.
Tuto de Suno k de la astroj, ĉirkaŭirantaj ĝin.
La astro, stelo, ĉirkaŭ kiu orbitas Tero k aliaj komponantoj de nia planedara sistemo.
Planedo, la tria ekde Suno, inter Venuso k Marso, la sola ĝis nun konata kun vivuloj, k ĉirkaŭ kiu rivoluas Luno.
Natura satelito de Tero,
k rondiranta ĉirkaŭ ĝi.
Planedo, la plej proksima al Suno.
Planedo, la dua ekde Suno,
inter Merkuro k Tero.
Unu el la pli malgrandaj planedoj,
ruĝa, la kvara ekde Suno.
La plej granda planedo,
la kvina ekde Suno.
Planedo, la sesa ekde Suno,
kun ringoj k 18 satelitoj.
Planedo, la sepa ekde Suno, inter
Saturno k Neptuno, kun 17 satelitoj.
Planedo, la oka el de Suno,
inter Urano k Plutono.
Planedo, la naŭa ekde Suno, trans Neptuno. Ekde 2006 ĝi estas panedeto.
Malgranda planedo, ekz. el tiuj, kiuj precipe troviĝas inter la orbitoj de Marso k Jupitero. Sin. asteroido.
Malapero kompleta aŭ parta de astro pro trairo en la ombro aŭ duonombro de alia astro (situanta inter ĝi k la observanto aŭ inter ĝi k la lumfonto).
La punkto sur la ĉiela sfero, situanta vertikale super la kapo de observanto.
Unu el la du momentoj en la jaro, kiam Suno trairas la ĉielekvatoron k la noktodaŭro egalas la tagdaŭron.
Ĉiu el la du tempoj, kiam Suno estas plej malproksima de la ekvatoro k ŝajne haltas.
Giganta nubo el gaso k mikroskopaj polveroj, kiu okupas difinitan
lokon en nia galaksio.
Ĉiu el la analogaj, diversastrukturaj stelsistemoj en la cetera kosmo.
Pasaĝero aŭ kondukisto de spaciala veturilo. Sin: kosmonaŭto
Memlumanta astro, kiu, escepte de Suno, pro malproksimegeco nudokule aperas kiel hela punkto sen mezurebla diametro.
Ĉiela korpo, ne memlumanta, k rondiranta ĉirkaŭ Suno.
Astro, kiu rivoluas ĉirkaŭ notinde pli grandmasa astro.
Speco de ŝipo, konstruita por vojaĝoj tra la kosmo.
Ebena surfaco, prezentanta ventumilon el linioj, laŭ kiuj oni povas trovi la horon laŭ la pozicio de la ombro de metala vergeto, fiksita en tiu surfaco.
Optika instrumento por observi astronomiajn objektojn, kiu kolektas ilian lumon per konkava spegulo, gvidas ĝin per aldonaj speguletoj ĝis okulario por pligrandigi ilian bildon.
Dutuba lorneto, uzata en teatro, turismo, armeo, ornitologio k.a.
Establo, aranĝita por astronomiaj aŭ meteologiaj observoj.
Astro kun ĉirkaŭsuna, plejofte tre ekscentra orbito, k kies kerno elĵetas materion sub formo de lumantaj kapo k vosto, kiam proksima al Suno k hejtata de tiu ĉi.
Luma fenomeno, kaŭzata de la renkontiĝo de ĉiela korpo – veninta el la spaco – kun la Tera atmosfero.
Aro de steloj, grupigitaj de la antikvaj astronomoj en fantazian (ofte mitologian) figuron.
Fako de astronomio pri la universo rigardata kiel tuto k pri ĝia evoluo k konsisto.
Branĉo de fiziko pri la fizikaj procezoj en la kosmo.
Postrestaĵo de meteoroido, falinta sur Teron.
Kolapsinta maso tiom koncentrita, ke neniu objekto povas eskapi ĝian intensan gravitan altiron, eĉ ne lumo.
Konstruaĵo enhavanta aparaton, kiu projekcias al interno de duonsfero bildojn de Suno, luno, planedoj k de la steloj por demonstracii la orbitojn de tiuj ĉielaj korpoj.
Radioricevilo, en kiu la kaptataj ondoj estas fokusigataj per parabola spegulo el dratreto, je kies fokuso estas anteno kunigita kun registra ricev-aparato.
Loko, destinita por konstantaj sciencaj esploroj.
Spacpafaĵo, uzanta fuzaĵon kiel propulsan rimedon.
Unuo por mezuri grandegajn interastrajn distancojn, egalvaloranta la distancon trairatan de la lumo en vakuo dum unu jaro.
Unuo de interstela distanco, egala al la distanco de stelo, kies paralakso estus unu sekundo de arko (3,25 lumjaroj).
Tiu punkto de la orbito de sunsistema astro, kiu estas la plej malproksima de Suno.
Tiu punkto de la orbito de sunsistema astro, kiu estas la plej proksima de Suno.
Punkto de la ĉirkaŭtera orbito de ĉiela korpo (Luno k artefaritaj satelitoj), en kiu ĝi estas plej malproksima de Tero.
Punkto de la ĉirkaŭtera orbito de ĉiela korpo (Luno k artefaritaj satelitoj), en kiu ĝi estas plej proksima al Tero.
Ĉiela korpo, moviĝanta tra la spaco.
